همانندامواج كه به شنزارساحل راه ميجويند
دقايق عمرمانيزبه سوي فرجام خويش راه مييابند
دقيقه هابه يكديكرجاي ميسپارند
ودركشاكشيپياپي ازيكديگر پيشي ميجويند
ولادت كه روزي ازجنس گوهرنوربود
به سوي بلوغ ميخزدوآنگاه كه تاج برسر نهادند
خسوف هاي كژخيم شكوهش رابه ستيز برميخيزند
*ويليام شكسپير*
نظرات شما عزیزان:
hadi
ساعت23:03---21 خرداد 1392
گریه ی ما وقت تولد از آن است که به صحنه ی بزرگ جنون و حماقت وارد شده ایم. ویلیام .......خوب بود مر30 پاسخ:باتشكر از هادي جان
|